Edukacja
Rola fizjoterapii w redukcji stanów zapalnych u pacjentów
Fizjoterapia, jako integralna część rehabilitacji medycznej, odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu stanami zapalnymi u pacjentów. Stany zapalne są często związane z szeregiem chorób, w tym z reumatoidalnym zapaleniem stawów, a nawet chorobami układu sercowo-naczyniowego. Fizjoterapia może pomóc w łagodzeniu objawów i przyspieszaniu procesu gojenia. Mechanizmy działania Fizjoterapia stosuje różne metody i techniki, które pomagają w redukcji stanów zapalnych, takie jak terapia manualna, ćwiczenia terapeutyczne, terapia ciepłem i zimnem, ultradźwięki czy elektroterapia. Te techniki mają na celu zmniejszenie bólu, poprawę mobilności, zwiększenie siły mięśniowej, a także poprawę ogólnej wydolności organizmu. Terapia manualna Terapia manualna, która obejmuje masaż i mobilizację stawów, pomaga w zmniejszeniu stanów zapalnych poprzez poprawę krążenia i zmniejszenie napięcia mięśniowego. Poprawa krążenia pomaga w dostarczaniu składników odżywczych do obszaru zapalnego i przyspiesza usuwanie produktów odpadowych, co przyspiesza proces gojenia. Ćwiczenia terapeutyczne Ćwiczenia terapeutyczne są kluczowym elementem fizjoterapii. Pomagają one w utrzymaniu i poprawie zakresu ruchu, zwiększają siłę mięśniową i poprawiają ogólną wydolność organizmu. Regularne ćwiczenia mogą także pomóc w redukcji stanów zapalnych poprzez zwiększenie produkcji naturalnych przeciwbólowych i przeciwzapalnych substancji organizmu, takich jak endorfiny. Terapia ciepłem i zimnem Terapia ciepłem i zimnem jest często stosowana w celu zmniejszenia stanów zapalnych. Ciepło pomaga w zwiększeniu krążenia krwi, co przyspiesza proces gojenia, podczas gdy zimno pomaga w zmniejszeniu bólu i obrzęku. Elektroterapia i ultradźwięki Elektroterapia i ultradźwięki są innymi popularnymi technikami stosowanymi w fizjoterapii. Elektroterapia wykorzystuje prąd elektryczny do stymulacji nerwów i mięśni, co pomaga w zmniejszeniu bólu i obrzęku. Ultradźwięki natomiast, poprzez wytwarzanie fali dźwiękowej, mogą pomóc w redukcji stanów zapalnych poprzez poprawę krążenia krwi i stymulację procesów gojenia. Fizjoterapia jest zatem kluczowym elementem w leczeniu i zarządzaniu stanami zapalnymi. Dzięki zastosowaniu odpowiednich technik, fizjoterapia pomaga w redukcji bólu i obrzęku, zwiększa zakres ruchu i poprawia jakość życia pacjentów. Jednakże, ważne jest, aby pamiętać, że fizjoterapia jest częścią kompleksowego planu leczenia i powinna być stosowana w połączeniu z innymi formami terapii, takimi jak środki przeciwzapalne i zmiana stylu życia. Patryk Pyrz
Przeczytaj artykuł
Rola aktywności fizycznej w profilaktyce zachorowania na raka
Ćwiczenia mogą zwiększyć motywację do zmiany stylu życia, poprawić wydolność tlenową, poprawić sprawność fizyczną, kontrolować zmęczenie i poprawić jakość życia [1], a to tylko wycinek ich dobroczynnego wpływu na organizm człowieka w każdym wieku. Szacuje się, że niemal połowie przypadków nowotworów można zapobiec poprzez zmianę trybu życia, w tym przez podjęcie aktywności fizycznej [2], która jest jednym z czterech filarów zdrowia. W raporcie The World Cancer Research Fund (WCRF) opublikowanym w 2020 roku organizacja wskazuje, że odgrywa ona znaczącą rolę w profilaktyce nowotworowej [3]. Do głównych zalet aktywności ruchowej zalicza się regulację masy ciała, poprawę wydolności układu krążenia i oddechowego, a także wzmocnienie mięśni i kości. Zwiększeniu ulega też przepływ krwi i dotlenienie tkanek, co przekłada się na większą energię i witalność. Ponadto ruch ma realny wpływ na zdrowie psychiczne ponieważ regularne ćwiczenia mogą zmniejszyć objawy depresji, lęku i stresu dzięki uwalnianiu hormonów, które mogą poprawić nastrój i uczucie ogólnego dobrego samopoczucia. Aktywność fizyczna poprawia też funkcje poznawcze, czyli pamięć, koncentrację i zdolność do skupienia uwagi, a także zdecydowanie zwiększa jakość snu poprzez regulację rytmu dobowego. Regularny ruch może pomóc w szybszym zasypianiu i umożliwiać głębszy sen, a dodatkowo obniża ciśnienie krwi, zmniejszając ryzyka chorób serca. Wieloletnie badanie Europejskiego Badania Prospektywnego nad Rakiem i Życiem (European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition - EPIC) obejmujące ponad 500 000 osób wykazało, że regularna aktywność fizyczna była związana z niższym ryzykiem wielu rodzajów nowotworów, takich jak rak jelita grubego, rak piersi, rak trzustki i rak endometrium [4]. Metaanaliza przeprowadzona na podstawie 170 badań potwierdziła, że regularna aktywność fizyczna jest związana ze zmniejszonym ryzykiem raka jelita grubego. Obserwowano, że osoby angażujące się w regularne ćwiczenia fizyczne miały o 24% niższe ryzyko rozwoju tego rodzaju nowotworu w porównaniu z osobami prowadzącymi siedzący tryb życia [5]. Badanie opublikowane w British Journal of Cancer wykonane także przez European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition - EPIC stwierdziło, że regularna aktywność fizyczna może obniżyć ryzyko raka piersi u kobiet po menopauzie. Kobiety, które wykonywały przynajmniej 7 godzin umiarkowanej aktywności fizycznej tygodniowo, miały o 13% niższe ryzyko rozwoju raka piersi w porównaniu z osobami nieaktywnymi fizycznie [6]. Systematyczna aktywność fizyczna, którą można swobodnie wybrać z wielkiego wachlarzu możliwości od spacerów na łonie natury, przez gry zespołowe, aż po indywidualne treningi na siłowni, stanowi ogromne wsparcie w profilaktyce nowotworowej. Jest stałym elementem zdrowego stylu życia, który modyfikuje się w zależności od możliwości, potrzeb i preferencji. Prócz oczywistych fizycznych korzyści jakie ze sobą niesie, ma realny wpływ na poprawę nastroju i samopoczucia. Jej dobroczynny wpływ na organizm jest wielowymiarowy, dlatego warto ją na stałe wpleść w plan tygodnia. Zuzanna Pilipiuk Qiaoyun Wang, Wenli Zhou, (2020) Roles and molecular mechanisms of physical exercise in cancer prevention and treatment, J Sport Health Sci. 2021 Mar;10(2):201-210. doi: 10.1016/j.jshs.2020.07.008. Epub 2020 Jul 30. Christine M Friedenreich, Charlotte Ryder-Burbidge, Jessica McNeil, (2021). Physical activity, obesity and sedentary behavior in cancer etiology: epidemiologic evidence and biologic mechanisms, Mol Oncol. 2021 Mar;15(3):790-800. doi: 10.1002/1878-0261.12772. Epub 2020 Aug 18. Steven K Clinton, Edward L Giovannucci, Stephen D Hursting, (2020). The World Cancer Research Fund/American Institute for Cancer Research Third Expert Report on Diet, Nutrition, Physical Activity, and Cancer: Impact and Future Directions, Żuławski, W., Rutkowski, A., & Dziki, A. (2015). Influence of physical activity on the risk of colorectal cancer in the population of the European countries. Contemporary Oncology, 19(1), 7-13. Keum, N., & Giovannucci, E. (2019). Global burden of colorectal cancer: emerging trends, risk factors and prevention strategies. Nature Reviews Gastroenterology & Hepatology, 16(12), 713-732. Steindorf, K., Ritte, R., Eomois, P. P., Lukanova, A., Tjonneland, A., Johnsen, N. F., ... & Schütze, M. (2013). Physical activity and risk of breast cancer overall and by hormone receptor status: the European prospective investigation into cancer and nutrition. International Journal of Cancer, 132(7), 1667-1678.
Przeczytaj artykuł
Fizjoterapeuta - pomoc przed, w trakcie i po terapii
Rehabilitację onkologiczną należy definiować jako proces medyczno-społeczny, którego celem jest przywrócenie lub poprawa stanu psychofizycznego pacjenta z chorobą nowotworową. Zgodnie z aktualnymi trendami i wytycznymi, powinna być postrzegana jako integralna i komplementarna część intedyscyplinarnego leczenia onkologicznego. Fizjoterapia w onkologii powinna uwzględniać nie tylko aspekt medyczny w postaci przywracania zdrowia, ale również kwestie społeczne - powrót do aktywności zawodowej i innych pełnionych ról społecznych. Celem tego artykułu jest podkreślenie wagi i uczulenie lekarzy oraz pacjentów, o słuszności kierowania ich na rehabilitację psychofizyczną w przed i po operacjach chirurgicznych i onkologicznych. Najczęstsze problemy po terapiach onkologicznych Rozpoznanie u pacjenta nowotworu, łagodnego czy złośliwego, może prowadzić do głębokich zmian emocjonalnych, poczucia obniżenia własnej wartości i w rezultacie wycofania się z wielu ról pełnionych przed chorobą. Może również powodować spadek sił fizycznych, problemy z kondycją, obrzęki limfatyczne, bóle spowodowane zrostami czy bliznami. Również chemioterapia i radioterapia mogą powodować uszkodzenia mięśni, nerwów oraz tkanek. Uszkodzenia te mogą prowadzić do różnych zaburzeń, np. ubytków funkcjonalnych związanych pośrednio lub bezpośrednio z zakresem operacji, neuropatie po leczeniu radiologicznych i cytostatykami, zaburzenia w odpływie limfy po usunięciu węzłów chłonnnych, zaburzenia trawienia, bóle w obrębie klatki piersiowej oraz brzucha, w obrębie dna miednicy tj. nietrzymanie moczu, gazów, stolca, bólu miednicy, krocza czy dysfunkcji seksualnych. Przygotuj się do zabiegu Watro zaznaczyć, iż wizyta przed zabiegiem i badanie funkcjonalne jest niezwykle istotne w procesie potencjalnego leczenia pooperacyjnego. Ocena funkcji oddechowych, wydolnościowych, nerwowo-mięśniowych, a także nauka tych wszystkich składowych przed zabiegiem, znacznie przyśpiesza procesy regeneracyjne oraz szybszy powrót do możliwie optymalnego stanu sprzed zabiegu. Zabiegi fizjoterapeutyczne mogą pomóc pacjentom szybciej wrócić do zdrowia po operacji i zmniejszyć ryzyko powikłań, zwłaszcza przeciwzakrzepowych. Fizjoterapeuci mogą również zapewnić edukację w zakresie technik oddechowych oraz strategii radzenia sobie z bólem. Ćwiczenia oddechowe skutecznie zmniejszają lęk i poprawiają funkcję płuc, która może być osłabiona po operacji, intubacji i lekach opiatycznych. Co z bliznami? Fizjoterapeuci biorą udział w edukacji i pielęgnacji zarządzania bliznami pooperacyjnymi. Techniki pracy z bliznami pomagają zmniejszyć ich restrykcje tkankowe, zmniejszyć dolegliwości bólowe, a także odzyskać zakres ruchu sprzed zabiegu. Praca z bliznami ma kluczowy wpływ nie tylko na prawidłowy ślizg narządów względem siebie, ale także prawidłowe ukrwienie i pracę układu krążenia, limfatycznego i nerwowego. Terapia manualna obejmuje praktyczne techniki mobilizacji stawów oraz tkanek miękkich, pracy na powięzi, więzadłach, głębokiej pracy pośredniej i bezpośredniej na narządach wewnętrznych oraz otrzewnej, terapię wisceralną, techniki osteopatyczne. Rehabilitacja onkologiczna musi być działaniem bardzo złożonym ze względu na ogromną rolę czynnika psychologicznego. W pierwszej kolejności musimy określić potrzeby oraz cele pracy dla konkretnej osoby. Może to obejmować następujące elementy: Ocena Pierwszym krokiem w opracowaniu planu fizjoterapii dla pacjenta jest przeprowadzenie dokładnej oceny jego funkcji fizycznych. Może to obejmować ocenę zakresu ruchu, siły, równowagi i wytrzymałości. Terapeuta powinien wziąć pod uwagę również dolegliwości bólowe odczuwane przez pacjenta. Wyznaczenie celów Na podstawie oceny , fizjoterapeuta będzie współpracował z pacjentem w celu ustalenia i wyznaczenia realistycznych ,na dany moment celów. Cele te mogą obejmować poprawę moblilnosci, zmniejszeni bólu, zwiększenie siły lub ogólną poprawę jakości życia. Zalecenia dotyczące ćwiczeń Fizjoterapeuta opracowuje program ćwiczeń dostosowany do konkretnych potrzeb, możliwości i celów pacjenta. Może on obejmować ćwiczenia poprawiające zakres ruchu, siłę, wytrzymałość, ale również przy stosowanie do wykonywania czynności dnia codziennego jak mycie, ubieranie, przygotowywanie posiłków. Techniki relaksacji i zmniejszania stresu. Edukacja Zaplecze fizjoterapeutyczne zapewni pacjentowi edukację w kontekście prawidłowej mechaniki ciała ,postawy, aby zapobiec urazom lub/i uszkodzeniom wtórnym. Jak prawidłowo i bezpiecznie wykonywać czynności do których pacjent jest przystosowany. Techniki wspomagające obejmujące terapię pośrednią i bezpośrednią Techniki wspomagające obejmują między innymi terapię manualna, powięziową, która ma na celu poprawę ślizgu powięzi i struktur okalających, ale także poprawę mikrokrążenia. Terapia wisceralna ,praca z bliznami, zrostami i innymi zaburzeniami strukturalnymi pomaga w niwelowaniu dolegliwości bólowych. Kontynuacja Fizjoterapeuta będzie monitorował postępy pacjenta i w razie potrzeby dostosowywał plan leczenia. Zapewni także stałe wsparcie i zachętę, aby pomóc pacjentowi osiągnąć jego cele. PAMIĘTAJ! Plan fizjoterapii dla pacjenta onkologicznego powinien być dostosowany do jego potrzeb i celów. Konieczne jest wdrożenie szybko dostępnych i ogólnodostępnych planów fizjoterapii onkologicznej poza szpitalem. Jednym z takich programów, tak najprościej rzecz ujmując, jest postępowanie według zasady 6E. Nazwa pochodzi od pierwszych liter kluczowych aktywności, które po wprowadzeniu w życie pomogą usprawnić chorego. Są to: education (edukacja), energy conservation (oszczędzanie energii), exercise (ćwiczenia fizyczne), energy restoration (odnawianie energii), easing stress (łagodzenie stresu) oraz eating well (zdrowe odżywianie). Stosując się do tych sześciu zasad, można tak zaplanować codzienne funkcjonowanie chorego, aby pomóc mu wyjść z błędnego koła zmęczenia. AUTOR: Karolina Olszewska Fizjoterapeuta uro-ginekologiczny żeński i męski, akupunkturzysta, hirudoteraputa
Przeczytaj artykuł
